Nel silenzio di una tomba sento brividi d’impotenza…

Qusti silenzi così caldi da raccontare..!!

mentre una lacrima riguardosa scende senza alcun rumore, 

si destreggia lungo il viso mentre si pensa al paradiso…

Quel destino è un bel vestito mi sta stretto lungo il cammino. 

Ormai il nulla si è preso il mio respiro, 

i pensieri danzano su di un cuore impavido ormai distratto…

Mentre nelle tenebre trovo il coraggio Per silenzi da raccontare…

                                       Demix 

Οδός Ηρακλέους – Άσωρος🌿🏛
🧭Kώδ. Τοποθεσίας: 33°1′0″N 35°34′1″E🧭
📜Την απεικόνιση που βλέπετε την βάσισα στο ακόλουθο γεγονός. Tον Φεβρουάριο του 2024, δημοσιεύτηκε στον Miami Herald η είδηση πως στα υψίπεδα του βόρειου Ισραήλ, στο Τελ Χαζόρ, ήτοι η πανάρχαια πόλη ‘Ασωρος, ανακαλύφθηκε μια σφραγίδα 2.800 ετών. Ο καθηγητής συγκριτικής θρησκείας Christoph Uehlinger από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, ανέφερε πως το εν λόγω κομψοτέχνημα «κατέχει μια ξεχωριστή θέση σε αυτή τη μακρά και εν πολλοίς άγνωστη ιστορία της μετάδοσης των μύθων». Ο λόγος για αυτήν του την δήλωση; Στην σκηνή μήκους σχεδόν 4 εκατοστών, αναπαρίσταται μία ανθρώπινη μορφή με δόρυ να μάχεται έναν επτακέφαλο όφι. Ένας γρύπας, ένας σκαραβαίος και ένα ζευγάρι πιθήκων διακρίνονται επίσης και πιθανολογείται πως φιλοτεχνήθηκε είτε από έναν Ισραηλίτη είτε από Φοίνικα. Το μοτίβο ενός ήρωα να σκοτώνει ένα επτακέφαλο φίδι εμφανίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 2.500 π.Χ. στην Μεσοποταμία, είναι η μάχη ανάμεσα στον Μουσμανχού και τον θεό Νινούρτα. Υπάρχει αναφορά για φίδι και στο Έπος του Γιλγαμές, όχι όμως ως μάχη και πέραν αυτού εκεί μιλάμε για τον κλάδο της επικής λογοτεχνίας, όχι για εικαστική απεικόνιση. Ο 67χρονος Ελβετός προέβη και σε περαιτέρω σύνδεση του μύθου με αρχαία κείμενα στη σημερινή Συρία, την Εβραϊκή Βίβλο και την Χριστιανική. Εικάζει πως το μοτίβο αποτελεί έναν ‘’κρίκο μετάβασης’’ από την λογοτεχνία στη εικαστική τέχνη, μεταξύ της πόλης Ουγκαρίτ και του βόρειου Ισραήλ και όσον αφορά τους δυτικούς μύθους… δεν κατανοεί πως η εν λόγω σκηνή ‘’ταξίδεψε δυτικά’’ και ενσωματώθηκε στον δεύτερο άθλο του Έλληνα ήρωα, την Ύδρα της Λέρνης.
~~~
Μην ξεχνάμε πως η εξάπλωση του μύθου του αγαπημένου μας Αλκείδη φτάνει μέχρι και την Παντζάμπ της Ινδίας, με την περίφημη εκστρατεία του ιδίου και του Βάκχου-Διονύσου. Εστιάζοντας στα εδάφη της Μέσης Ανατολής, ας αναφερθούμε στον Τύριο Ηρακλή και στα δύο -τότε- ιερά του, στον σημερινό Λίβανο. Τώρα… για να είμαι ειλικρινής, μου ήρθε κατά νου αυθορμήτως ο μύθος που μας μεταφέρει ο Ιούλιος Πολυδεύκης στο ‘’Ονομαστικόν’’ για την ανακάλυψη της Πορφύρας της Τύρου (το αυτοκρατορικό μωβ δηλαδή) από τον Ηρακλή και τον σκύλο του, όταν ο προτελευταίος αναζητούσε την ‘’επιχώρια νύμφη’’ Τύρο… Όποια και είναι η πραγματικότητα, κρατήστε την απόπειρα συσχέτισης του ευρήματος και τους μύθους της Ανατολής με τον μύθο του Ηρακλέους από τα διεθνή και δει υπερατλαντικά μέσα ενημέρωσης📜
©️✒️➡️ Έργο με μελάνη μύτης 0.3.

È un braccialetto d’argento? O una catena tirannica che brilla sul tuo polso di cristallo come un sorriso abile nell’inganno? Che razza di guardiano è questo, che pretende di custodire i vostri regni traboccanti di ricchezze? Non sa che la vera ricchezza non risiede nelle tue alte mura, ma nel segreto che risiede nei tuoi occhi e nel tesoro sepolto dietro il tuo incantevole silenzio. O tu che abiti tra la luce e le ombre, solo Dio sa quanto ti amo. Solo Lui è stato testimone del mio cuore quando Gli ho sussurrato il mio segreto in un monastero remoto. Gli ho detto: la amo.

Mi rispose con voce inudibile:

Lo so, e ho scritto questo incontro per te prima che i giorni fossero creati.

Εμπνευσμένη από το πολιτιστικό εγχείρημα
Οδός Ηρακλέους, ένα ποίημα αφιερωμένο στον μεγαλύτερο ήρωα της μυθολογίας, στον Ηρακλή.

Σχέδιο
Κωνσταντίνος Φάης
Ιδρυτής του πολιτιστικού εγχειρήματος
Οδός Ηρακλέους

Εάν θέλετε να γράψετε ένα ποίημα, στη μητρική σας γλώσσα, μπορείτε να το βάλετε στα σχόλια.

Η ποίηση ενώνει τους λαούς

Ο Ηρακλής ενώνει τα κράτη

Θερμές ευχαριστίες

“Ηρακλής “

Ημίθεος,
Γέννας ατσάλινη θέληση από παιδί

Τη δύναμη δεν την κατέκτησε
Του δόθηκε με μια ανάσα
Ανακάλυψε από μικρός
Ότι η περιπέτεια ήταν στο κώδικα του

Τον καλούσε μια εσωτερική φωνή, να ανακαλύψει το μονοπάτι του
Την οδό Ηρακλέους,

Κάποτε γνώρισε την αγάπη
Δόθηκε,
Αντρειωθηκε,
Να το καθήκον
Μεγαλύτερο

Τον καλούσαν οι 12 Άθλοι
Κίνησε ξανά στο μονοπάτι
όπου δεν υπήρχε μήτε παρελθόν,
Μητε μέλλον,
Μονάχα το παρόν
σε μια διαρκή κίνηση
να ενώσει Γη και Ουρανό…
©®Εύα Πετρόπουλου Λιανου

A poem that will serve as peacekeeper

Between the God And Humanity

Between the brothers and sisters

Between my self and my mood

I need to find the verses

Be completely different from the past

And so new to fit in the present

Need to have one truth

Justified and accepted

Need to write a new story

A new book about the life

Every single day is a new discovery

People become evil

Failure earn in so many levels

And love is replaced with food

People are divided

Between those who love the food

Between those who love the humanity 

Need to write a poem about the fear

And the dark

But many of stars are shining

So must not affraid of darkness. But definitely need to re organize in our mind what the unknown is like?

People are divided

Between those who love the food

Between those who love the humanity

Is so, difficult to think with the stomach full

People forgot to love and they become

Slaves of their stomach

Little servants of this great stomach

That cannot filtre anything

Poetry unites people

Poetry travels more fast than the unknown words, that remain unborn

In the mind of an author…

Need to write a poem 

About the happiness

The smile of the childrens

The journey that never ends….

Who is the captain of the boat??

©®Eva Petropoulou Lianou

A poem for HUNGER….

1.

Hunger

Eva Petropoulou Lianou

My teeth hurting 

Hunger at the morning 

At the afternoon 

Late at night 

Human eat human

With their eyes 

Their ears

And want it more

After left the bones

In the middle of the street 

• A virtue that can kill the most kind man

Hunger
is the curiosity of the life of the other
As i have no life
As i have no interest in creating A better future

Learn to eat and eat
To the others houses
When they are not in.

Learn to leave
In their shadows
I wonder why we must use forg or spoon

Is much better with my hands
My white innocent hands
Eating words
Eating news
Eating lies
Eating promises
Eating like the tomorrow will never come
The past will never end….

©®Eva Petropoulou Lianou
Official candidate for Nobel Peace prize 2024
Multi AwardedAuthor children literary
International poet

Origini sacre!

Il profumo di gelsomino nell’aria
le tue labbra dipinte di rosso fuoco
mi accendono dentro
tracimandomi nell’inferno dei sensi
accecando ogni riservatezza.

L’odore dei pini e di bosco selvatico,
come nel digiuno del lupo
sento scorrere quel dolce sapore
dentro un riflesso di puro godimento
e il vento che si fa complice,

spinge il tuo richiamo verso me,
cavalcando come un’onda impazzita
razionalità, buon senso, pacatezza,
incitando l’animale predatore
sussurrando dolcezza e bramosia.

Le tue labbra un vangelo dalle origini sacre!

@Luciano Zampini

Ho una vocazione per i naufragi.

Lascio che il canto della sirena mi guidi.

Sono il capitano

di una nave fantasma,

ancorata in fondo al mare,

tra sale e alghe.

Un cattivo presagio.

Ho una vocazione per i naufragi, salpare per l’isola di Eèa

al solo scopo di scambiare carezze con la maga mitologica,

fare l’amore

come se fosse poesia,

spezzare un verso qui,

una carezza là.

Ho una vocazione al danno, perdere la rotta,

marinaio errante

alla deriva del destino.

Recitare la satira

con ninfe sfrenate.

Ho una vocazione alla rovina,

ma se la sirena chiama

lascio tutto e parto.

Mi butto tra le tue braccia mare:

morire così è un privilegio.

“E naufragar m’è dolce in questo mare”

© Franco Carta

Immagine: Il ritorno di Ulisse di Giorgio de Chirico

The last autumn sunsets under the pomegranate trees
The pomegranate trees;
Full of red ruby seeds
Full of jewelry beads;
The jewelry beads
Embedded in shields;
The shields
Full of sweet and bitter weeps;
The sweet and bitter weeps
Flows through human lives;
The human lives
Full of shades and glitter lits;
The glitter lits
On a flory plain in pretty reds;
The pretty reds
Over the chaise;
The chaise with tea ware parties,
The parties, full of intimacies
The intimacies with raw almonds, tricolor is

• In the last autumn sunsets
  Under the pomegranate trees
  The spirits of honesty breeze
  In the peace pure jungles.
  ©️®️ART and POEM BY Mehrangiz Talaiezadeh

Rifletto, 

Mentre allo specchio la mia immagine scompare…

Mi accorgo di quanti silenzi facciano rumore, raccontano il male eppure resisto…

La gente non pensa chiacchera e grida 

Ma io sono un Pazzo..!!..

Tutti a guardare, ho in mano quel fiore respiro a digiuno, 

Davanti allo specchio rifletto ,

E non sono nessuno …

                                     Demix